Catalinbread StarCrash-fuzz

De Fuzz Face debuteerde in 1966 als een met germanium uitgerust model, en tegen de jaren '70 bevatten alle Fuzz Faces die werden gemaakt siliciumcomponenten om redenen van circuitstabiliteit. Door de vermogens die het circuit nauwelijks aanpaste aan zijn nieuwe halfgeleiders, werd slechts één onderdeel gewijzigd om dit weer te geven. In het licht hiervan is de Starcrash de fuzz uit de jaren 70 die je vanaf het begin zou willen hebben gemaakt. Om te beginnen hebben we die gekke Fuzz-knop verwijderd. We weten dat 95 procent van alle spelers het gedimd gebruikt, en de overige vijf procent gebruikt de volumeknop van hun gitaar om het in toom te houden. Ten tweede hebben we een handige Bias-regelaar geïnstalleerd, ook wel bekend als een 'dying battery simulator'. Hierdoor wordt de spanning van de tweede transistor uitgehongerd en kun je de juiste hoeveelheid textuur instellen, van rauw en gespierd tot mager en harmonisch rijk. De Low-Cut-regelaar zorgt voor een smaakvol uitgevoerd filtercircuit dat de basfrequenties met één draai aan de knop van 40 Hz naar 500 Hz snijdt. Hoewel bias- en filterregelaars het volume verminderen, hebben we dit gecompenseerd door de Starcrash iets meer volume te geven dan het typische 'Face'-circuit, zodat je nog steeds je versterker kunt pushen, ongeacht de knopinstellingen.